Cóntalle,miña cousiña,
Contiños tristes de fadas,
E de reinas encantadas
Nos castros,à ialma miña.
Fala,carrapucheiriña,
Das vilas asolagadas,
Onde hai mil lendas aladas
Nympheas de flor branquiña.
E,pra embala-las súas dores.
Cóntella os doces amores,
E o dorido suspirar.
Duns amantes ben queridos,
En dous pinos convertidos
Que se beixan ó luar...
Aquilino Iglesia Alvariño
No hay comentarios:
Publicar un comentario